Makubaliano mapya ya kimataifa juu ya mabadiliko ya hali ya hewa yalipitishwa katika mkutano wa hali ya hewa huko Glasgow wiki mbili zilizopita. Viongozi wa dunia na wajumbe wa majadiliano ya hali ya hewa walitia saini kudumisha digrii 1.5C za joto duniani na kujitolea kutoa fedha zaidi kwa nchi zinazoendelea kwa ajili ya kukabiliana na hali ya hewa na kupunguza. Pia walikubaliana kupunguza matumizi ya makaa ya mawe. Wanadiplomasia na wajumbe wa majadiliano walipongeza makubaliano hayo kama hatua nzuri. Makundi ya asasi za kiraia yaliikosoa kuwa hayatoshi na si zaidi ya "blah, blah". Historia itahukumu athari za mkataba huu. Hata hivyo, jambo moja ni wazi. Fedha zaidi zinaweza kupatikana kwa nchi zinazoendelea kwa miradi ya mabadiliko ya hali ya hewa.

Sehemu kubwa ya fedha hizo zitapita kupitia taasisi za kifedha za kimataifa na za kitaifa pamoja na mifumo ya kifedha ya hali ya hewa kama vile GCF, GEF na Mfuko wa Adaptation. Fedha zaidi zitapatikana kwa miradi ya kupunguza kama vile nishati mbadala, ufanisi wa nishati, na kukamata kaboni. Vivyo hivyo, fedha zaidi zitapatikana kwa miradi ya kukabiliana na hali ya hewa, kama vile ulinzi wa pwani, uhifadhi wa maji, kilimo cha hali ya hewa, mifumo ya onyo la mapema na mipango ya ulinzi wa mafuriko.

Pamoja na kuongezeka kwa idadi ya hatua za mradi, jamii kila mahali, ikiwa ni pamoja na jamii za asili zitakuwa na fursa ya kufaidika na hatua hizi za maendeleo. Ikiwa wanafaidika na miradi hii itategemea kwa kiasi fulani ikiwa hutolewa kwa bidii na fursa za maana za kushiriki katika kubuni na utekelezaji wa miradi hii. Kwa kusikitisha, ushiriki wa jamii wenye maana katika kubuni mradi na utekelezaji bado ni rarity. Ingawa muundo shirikishi wa mradi na utekelezaji unahitajika na taasisi nyingi za kifedha, ukweli juu ya ardhi ni tofauti sana. Jamii zilizotengwa zinalalamika kwamba mara nyingi hazishauriwi, na kwamba ushiriki wa jamii umekuwa zoezi la tick-the-box.

Matokeo yake, mara nyingi zaidi kuliko, jamii zina kidogo ya kusema katika kubuni mradi na utekelezaji, hata wakati wanatakiwa kuwa walengwa. Katika hali nyingine, hali hii inasababisha mgogoro. Migogoro inaweza kutokea tu kwa sababu jamii hazina habari wanayohitaji kuelewa mradi na faida zake. Wanaweza pia kutokea kwa sababu jamii zinahisi hawakuwa na sauti katika muundo wa mradi na utekelezaji. Hatimaye, migogoro inaweza kutokea kwa sababu ya athari mbaya za mradi. Ambapo jamii inaweza kugeuka kwa ajili ya kurekebisha na kurekebisha, wakati migogoro kutokea. Hapo ndipo Mfumo wa Marekebisho ya Grievance (GRMs) unaingia. Mengi yameandikwa kwenye ukurasa wa wavuti wa IRM kuhusu GRMs, inatosha kusema yameanzishwa na mashirika ya utekelezaji wa mradi kwa lengo la kutoa njia ya kushughulikia malalamiko na malalamiko ya wale walioathirika na miradi yao.

GRMs hutoa aina mbadala ya haki ambayo jamii zinaweza kufikia. Mashirika mengi ya sheria ya maslahi ya umma ambayo husaidia jamii zilizo na migogoro inayohusiana na mradi hawajui GRM kama hizo au hawawaamini kutoa tiba. Wengi wanashauri jamii kupeleka migogoro hiyo kwa mahakama za kitaifa au za kimataifa na mahakama. Wakati mifumo ya kitaifa ya mahakama lazima ibaki wazi kwa jamii kwa ajili ya kurekebisha, GRMs hutoa njia ya bei rahisi na mara nyingi ya haraka kwa jamii kupata tiba - angalau tiba za sehemu. Mbali na hilo, taasisi nyingi za kifedha za kimataifa ambazo zinafadhili miradi ni kinga dhidi ya mashtaka au zina rasilimali bora zaidi kuliko jamii kupambana na vitendo vya kisheria. Kwa hivyo, vikundi vya sheria vya maslahi ya umma na wanasheria wanahimizwa kuchunguza na kutumia mfumo mbadala wa GRM ambao unaongezeka kupatikana katika sekta za umma, za kibinafsi na hata za kiraia. Pia wanahimizwa kujitambulisha na njia mbadala za utatuzi wa mizozo, ikiwa ni pamoja na kupitia GRMs. Jamii zaidi zinasaidiwa kutumia mifumo hii mbadala ya haki, ndivyo zinavyozidi kuziimarisha, na kuruhusu tiba kupatikana na jamii.